Leigjandi sá eign auglýsta til leigu frá og með 1. maí 2023 – hann setti sig í samband við leigusala og komst á munnlegt samkomulag þeirra á milli um leigu á eignninni. Leigusali fór fram á tryggingarfé frá leigjanda að fjárhæð 210.000 kr. sem leigjendur inntu af hendi þann 23. febrúar 2023.

Nokkru síðar kom í ljós að eignin yrði ekki reiðubúin til afhendingar fyrr en 1. júní 2023. Leigjendur samþykktu þá breytingu upphaflega en hættu svo við og vildu falla frá samningi. Þau settu sig þar með í samband við leigusala þann 19. mars 2023 og fóru fram á að fá tryggingarféð endurgreitt. Leigusali endurgreiddi þeim helming en hélt eftir ígildi eins mánaðar leigu.

Í niðurstöðu kærunefndarinnar er það rakið að þrátt fyrir að aðilar hafi vanrækt að gera skriflegan samning leiði ákvæði húsaleigulaga það af sér að þær reglur sem gildi um ótímabundna samninga eigi við um samningssamnband þeirra. Að um bindandi samning hafi verið að ræða og þar sem leigjendur hefðu samþykkt seinkun á afhendingu hafi þeir ekki getað hætt við og þar með um ólögmæta riftun af þeirra hálfu að ræða.

Getur slíkt leitt til bótaskyldu leigjanda ef leigusali verður fyrir fjárhagslegu tjóni. Tjónþoli ber aftur á móti ríka skyldu til að takmarka tjón sitt s.s. með því að reyna að finna aðra leigjendur.

Nefndin fór þess því á leit við leigusala hvort hann hefði eftir atvikum fundið nýjan leigjanda fyrir 1. júní.

Leigusali játaði fyrir nefndinni að það hefði verið raunin og af þeim sökum var fallist á kröfu leigjanda um fulla endurgreiðslu á tryggingarfénu.