Aðilar gerðu tímabundinn leigusamning frá 19. mars 2021 til 31. mars 2022. Ágreiningur snéri að því hvort leigusala hafi verið heimilt að krefja leigutaka um umsýslugjald og hvort leigutaki ætti rétt á skaðabótum vegna ónæðis sem hann varð fyrir á leigutímanum vegna framkvæmda á vegum húsfélagsins. Leigutaki krafðist endurgreiðslu á umsýslugjaldi að fjárhæð 39.000 kr. Auk þess krafðist leigutaki að leigusali stæði við tilboð sitt um endurgreiðslu leigu að fjárhæð 460.000 kr. Leigusali krafðist þess að málinu yrði vísað frá nefndinni og til vara að kröfunum yrði hafnað. Leigusali krafði leigutaka um umsýslugjald að fjárhæð 39.000 kr. sem hann kvað vera staðlað gjald í umsóknarferlinu. Kærunefndin vísaði í 1. mgr. 2. gr. húsaleigulaga sem kveður á um að óheimilt sé að semja um að leigjandi íbúðarhúsnæðis taki á sig ríkari skyldur og öðlist minni réttindi en lögin kveða á um. Í því samhengi benti kærunefndin á að engin ákvæði í lögunum geri ráð fyrir því að leigusölum sé heimilt að taka þóknun af leigjendum. Af því virtu var óheimilt að krefja leigutaka um umsýslugjaldið og fallist á kröfu leigutaka um endurgreiðslu á því. Varðandi kröfu um endurgreiðslu á leigu taldi nefndin það ekki vera ágreiningsefni þar sem af gögnum málsins kom í ljós að leigusali hafi boðið endurgreiðslu upp að 460.000 kr. en leigutaki hafi ekki tekið því boði.